Hopelessly devoted

Je kent het allemaal wel. Hopeloos verliefd. Zo verliefd dat je alles vergeet, waardoor je niet meer na kan denken, pijn in je buik hebt, super onzeker bent en, last but not least, jezelf wegcijfert. Iets wat natuurlijk helemaal niet de bedoeling is, maar het gebeurt gewoon. Je bent alleen nog maar bezig met de persoon waarop je verliefd bent. Als het goed is is die persoon dan ook met jou bezig. Maar er zijn van die situaties waarbij de één een beetje meer geeft dan de ander. Misschien wel iets te veel meer dan de ander.

Fases

Hoe kan dat toch dat we dat doen? Dat we onszelf wegcijferen wanneer we verliefd zijn. Hebben we dan ineens geen grenzen meer? Verliezen we dan onze eigenwaarde? Of hebben we last van tijdelijk ontoerekeningsvatbaar zijn? Helaas niet, kan ik wel zeggen in dit geval. Ik denk dat het serieus te maken heeft met een ouderwets gevalletje van liefde maakt blind. In het begin is alles leuk, geniet je van elkaar en laat je natuurlijk de beste kant van jezelf zien. Is niets je te veel. Vaak gaat het onbewust want je vindt echt niets te veel voor die persoon op dat moment. Iets verder in het stadium gaat één van de twee zichzelf al minder inzetten voor de ander. Maar je zit nog steeds in die verliefdheidsfase dus de ander accepteert dat. Weer wat verder in een ander stadium is die ene persoon eigenlijk al niet meer zo leuk. De andere persoon, blijft nog steeds bij die ene, al niet meer zo leuke, persoon. De persoon die zo hard loopt in de relatie is de persoon die continu de negatieve spiegel voorgehouden krijgt. Tja en dat kan soms rete interessant zijn.

Spiegels

En wat bedoel ik nou met interessant?! Ik heb jullie al vaker verteld over de negatieve en positieve spiegels. De negatieve spiegel, is de spiegel waarin iemand jou raakt. Je wordt boos, verdrietig, teleurgesteld, je ervaart in ieder geval een negatieve emotie. Bij de positieve spiegel, of de bewonder spiegel zoals ik hem ook wel eens noem, gebeurt hetzelfde. Alleen word je dan geraakt op een positieve manier en zie je iets wat iemand anders heel goed kan. Ook dat is een stukje waar jij aan mag werken, want blijkbaar bezit jij die positieve eigenschap ook. Alleen heb je het nog niet goed genoeg ontwikkeld. Wanneer we een negatieve ervaring hebben meegemaakt met iemand begrijpen we heel vaak niet waarom we die persoon zijn tegengekomen. Maar ik geloof erin dat we elkaar tegenkomen om elkaar te helpen. Dit kan zowel dienend als onderwijzend zijn.

Normen en waarden

We krijgen van onze ouders allemaal normen en waarden mee. Normen en waarden die we meenemen, soms verder ontwikkelen en soms overnemen van anderen mensen. Dan kom je ineens iemand anders tegen. Iemand die je leuk vindt, iemand waar het mee klikt, iemand waar je graag bij wilt zijn. En dat bij elkaar komen is een spel van aantrekken en afstoten. Je leert elkaar op die manier kennen. We weten wat de ander fijn vindt of juist helemaal niet. Maar soms tref je mensen met hele andere normen en waarden dan jij. En ook al voelt het goed om bij elkaar te zijn, soms ben je gewoon niet goed voor elkaar.

Patronen

Mensen kunnen bij elkaar het beste naar boven halen maar ook het slechtste. Vaak is er dan al een disbalans in de relatie, die niet altijd gelijk aan de oppervlakte ligt en dus ook niet altijd gelijk te signaleren is. En voor je het weet zijn er allemaal rare patronen in de relatie geslopen. Patronen van enorme disbalans die er dan ook niet meer zo 1 2 3 uit te krijgen zijn en jij aan gewend bent geraakt. Je begint steeds meer te geloven dat de dynamiek die er tussen jullie speelt normaal is. Je raakt steeds meer van jezelf weg en bent alleen maar bezig met het pleasen van de ander. Maar waar ben jij, wie pleased jou?

Stoppen

Vaak hebben we het redding syndroom. Het idee dat die persoon wel zal veranderen. Sterker nog je denkt dat jij die persoon kan veranderen. Uiteindelijk is er maar één die veranderd is en dat ben jezelf. Die andere persoon heeft hele duidelijke grenzen en verovert steeds meer terrein. Bij alles wat jij wilt doen voor die persoon, neemt diegene steeds meer een beetje van jou weg en zijn jouw grenzen verdwenen. Je hebt geen grenzen meer, of weet niet meer wat die waren. Stoppen met de relatie lijkt geen optie. Het voelt als opgeven maar het is eigenlijk weer terugkomen naar jezelf. Alleen was je jezelf even kwijt. Dat moet stoppen en niet morgen of overmorgen maar gister.

Hopelessly devoted

Hoe verliefd je ook bent, hoe veel je ook van die ene persoon houdt, je mag nooit minder van jezelf houden. Dat is misschien makkelijker gezegd dan gedaan. Maar als je voelt dat je niet alles meer verteld aan je vrienden of familie, betekend dat iets. Als je ook terugkrijgt, dat je veranderd bent en mensen zeggen er niet achteraan ten goede. Weet dan dat er iets niet klopt. Blijf praten met de persoon in kwestie maar ook zeker met je familie en vrienden. Hopelijk luisteren ze naar je. Zij kennen je als het goed is en als ze van je houden laten ze je zien wat jouw waarden en normen zijn en dat daar niets mis mee is. Ze steunen je, geven je advies en als het echt nodig is bieden ze je hulp aan om de weg naar jezelf weer te vinden. Maar blijf praten want hopelessly devoted is niet alleen een liedje.