Verzamel je tribe

Not done

We leren al op een vrij jonge leeftijd dat huilen zwakte aangeeft. En zwakte tonen is in de ‘eten of gegeten’ worden maatschappij ‘not done’. Vooral jongens mogen geen zwakte tonen. Huilen is voor zwakkelingen, met andere woorden; je mag niet je ware emoties laten zien.

Zwakte momenten

Ik denk dat iedereen wel last heeft van zwakte momenten, maar op de een of andere manier zijn we allemaal met de dogma’s en stigma’s belast van geen zwakte tonen. Maar wat doet dat dan met je als je bijvoorbeeld er echt een keer doorheen zit.

Burn-out

Wanneer je een burn-out hebt en je niet je grenzen durfde aan te geven uit schaamte. Of wanneer je niet meer die superwoman bent. De moeder die haar kinderen naar school brengt en ophaalt, ze naar zwemles brengt, van voetbal ophaalt en naar vriendjes brengt. Het huis schoonmaakt, vervolgens de boodschappen doet, het eten klaar maakt, de kinderen in bad doet en naar bed brengt. Tussendoor moet ze ook nog werken. Oh ja en daarna heeft ze ook nog slaapkamerdienst, anders kan je man wel eens buiten de deur gaan eten.

Voorzien van liefde

Dit geldt natuurlijk ook voor mannen die alles dragen. Die ’s ochtends vroeg naar werk gaan, daar de boel moeten runnen met veel te weinig personeel, thuiskomen en de kinderen aandacht moeten geven. Vervolgens nog even wat moeten doen voor werk. Ondertussen gaat er van alles thuis kapot wat gemaakt moet worden en vrouwlief wil ook aandacht. Dus die moet ook voorzien worden van liefde. Anders kan ze de liefde ineens zomaar bij de buurman vinden.

Twee auto’s

Het is nogal wat al die verplichtingen en het niet onder willen doen. We willen ook massaal met zijn allen op vakantie en niet één keer maar het liefst twee of drie keer per jaar. We moeten twee auto’s hebben anders kunnen we niet functioneren. Werken en de kinderen overal naartoe brengen is met twee auto’s toch makkelijker.

Sociale verplichtingen

Dan niet te vergeten de sociale verplichtingen die we vaak ook nog eens in het weekend proppen. Naar vader, moeder of opa en oma, vrienden, verjaardagen, feesten en partijen. Terwijl als je kinderen hebt, die ook vaak nog eens in het weekend alle toernooien spelen, waar jij ze dan naartoe moet brengen. Daar gaat je weekend van rust.

Alle extra’s

Man, man, man en dan vinden we het gek dat we overlopen. Dat er zoveel ziektes zijn en steeds meer mensen thuis zitten in verband met een burn-out. Letterlijk opgebrand van het vele werken. Wat natuurlijk logisch is, want zonder werk kun je je huur niet betalen, het eten en alle extra’s niet veroorloven.

De klap

En dan komt ineens de klap dat je niet meer kan. Dat het klaar is en je niets meer kunt ook al wil je wel. Je nergens zin in hebt en al heb jij wel zin, dan je lichaam niet. Hoe ga je dit aan je vrienden en je familie vertellen. Dit is natuurlijk een teken van zwakte, wat je niet kunt vertellen.

Grenzen aangeven

Het is toch raar dat we zoveel moeten en dan ook nog niet eens kunnen klagen. Als je niet uitkijkt raak je overspannen, word je ziek of je krijgt een burn-out. Wat is het toch, dat de meeste mensen zo slecht zijn om hun grenzen aan geven? Zijn dat die overtuigende dogma’s en stigma’s? Of is het schaamte of angst. Schamen we ons om te zeggen; ‘‘ik kan niet meer, ik moet nu stoppen anders lig ik er straks vanaf en kan ik niet meer normaal functioneren’’?

Kwetsbaar opstellen

Wanneer je wel je grenzen aangeeft of je kwetsbaar opstelt kun je soms hele ‘aparte’ opmerkingen krijgen. Vaak ook uit onverwachte hoek. Mensen die het totaal niet begrijpen en vinden dat je je aanstelt. Of mensen die je niet geloven. Vrienden die zeggen; “oh, ja heel erg ik heb dat ook meegemaakt” en vervolgens totaal niet meer naar jou luisteren maar hun hele ziel en zaligheid bij jou dumpen.

Hulp vragen

Er wordt wel eens gezegd ‘tijdens ziektes en pijnen leer je je echte vrienden kennen’. Dit zijn de mensen die er altijd voor je zijn ook in de tijden wanneer je je niet goed voelt. Wanneer je wel last hebt van de dogma’s en stigma’s vind je het vaak moeilijk om hulp te vragen. Vaak willen we andere mensen niet tot last zijn.

Emoties, daar walsen we overheen

Ik persoonlijk denk dat dit eerder de schaamte is voor het vragen om hulp. Toegeven dat je kwetsbaar bent en ondersteund moet worden. Stel je voor dat je zwakte toont. Ik had er ook een handje van om alles wat ik had te bagatelliseren. Sterker nog mijn slogan was: “Emoties, daar walsen we overheen”.

Schaamte

Logisch dat sommige vrienden dan ook niet kunnen ruiken dat je ze nodig hebt. Neemt niet weg dat er ook genoeg mensen zijn met het empathisch vermogen van een slang. Kortom net zoals met je ambities verzamel gelijkgestemde om je heen. Dit moet je ook doen met de dingen waarvoor je je schaamt of wanneer je pijn hebt.

Verzamel je tribe

Je hebt vrienden en vrienden. Met sommige vrienden ga ja naar de voetbal met andere ga je shoppen. Aan de één vertel je alles en aan de ander vertel je iets minder. Verzamel je tribe om je heen, bij wie je jezelf kan zijn. Mensen die je kunnen vieren wanneer je in je kracht staat en je dragen wanneer je op je zwakst bent. Mensen die het verdienen om de volledige jou te zien. Mensen die het verdienen jouw angsten en je schaamte aan te horen. Daarmee bedoel ik nogmaals dat jij volledig jezelf kan zijn. Want met zo’n tribe kun je de hele wereld aan en heb je geen angst of schaamte om hulp te vragen.