If I could turn back time

Ik had nooit gedacht dat ik terug zou kijken op mijn leven en denken ohww wat was dat een heerlijke tijd. Elke periode had wel iets waar ik heel blij van werd. Maar ik wilde mijn hele leven dertig zijn. Ik vond dertig ècht een toffe leeftijd, ik voelde me zo mega volwassen. Ik vond dat ik al heel veel bereikt had in mijn leven. Alles kon ook, ik was mega openminded, leefde mijn eigen leven, verdiende mijn eigen geld, kocht mijn eigen huis op mijn vijfentwintigste en had niemand nodig. Ik kon voor mezelf zorgen en was een vrije onafhankelijke vrouw, vond ik.

Onzekerheid

Maar elke leeftijd brengt ook een bepaalde onzekerheid met zich mee. Nu ik spiegel coach ben begrijp ik waar dit vandaan kan komen. Toch blijft het bijzonder om te beseffen welke gradaties van onzekerheid en stappen we doorlopen als mens. We gaan van zelfverzekerdheid naar onzekerheid en hopelijk weer terug naar zelfverzekerd. Ik zeg hopelijk omdat dit niet voor iedereen geldt. Je ziet bij veel volwassen mensen nog heel veel onzekerheid en vraag naar bevestiging bij de ander.

Perfectie bestaat niet

Bizar eigenlijk wanneer je beseft dat we allemaal perfect geboren worden. Misschien denk je nu: “Perfectie bestaat niet”. Ik denk dat het wel bestaat maar dat door alle ervaringen die we opdoen in het leven we een ander bewustzijn creëren. Maar vooral een brein dat zich bewust is van wat de omgeving van ons vindt. Of we wel goed genoeg zijn, of we er wel bij horen of dat we het wel goed doen. Allemaal angsten die uiteindelijk te maken hebben met de kern van geliefd zijn of van gehouden worden. Alleen die angst laat ons als mensen al de meest bizarre hersenspinsels hebben.

Super aligned

Maar denk eens na, als kind ben je super aligned en weet je mega te manifesteren. Je hoeft alleen maar te gillen wanneer je honger hebt. Zonder dat je überhaupt kan praten en iets gevraagd hebt komt er iemand checken of je wilt drinken. Heb je heerlijk je luier vol gepoept komt er vervolgens iemand aan om je te verschonen. Of dat het nou je odeur of je gehuil is, wat dit effect heeft op de mensen om jou heen? Joost mag het weten, maar jij ligt niet te lang in je eigen poep. Ook zullen ze alles doen om te zorgen dat jij stil bent en weer heerlijk voldaan kunt gaan slapen. Logisch dat je na zo’n fles of borst leeg te drinken behoorlijk vermoeid bent en wilt slapen. Nog logischer dat de mensen om jou heen je daarin voorzien toch?

Liefde en bescherming

Nou zo logisch vinden we dit wat later niet. Ineens worden we eenkennig en vertrouwen we alleen nog maar de mensen om ons heen. Wat zij zeggen is waar en eenieder die maar naar ons kijkt of ons op wil pakken is eng. Zodra ze dit ook maar proberen kruipen we weg of testen we onze stembanden met een behoorlijke sirene. We willen op deze leeftijd veiligheid, (onvoorwaardelijke) liefde en bescherming.

De kleuterschool

En dan komt die dag dat je naar de kleuterschool moet. Wat een ellende was het, de eerste keer althans wel voor mij. Ik voelde me zo verdrietig, zo enorm in de steek gelaten. Ik dacht nou lekker dan, ze komt me nooit meer ophalen en ik zit de hele dag met allemaal vreemde kinderen en die vrouw. Het viel gelukkig mee, mijn moeder kwam me gewoon weer ophalen. Maar de eerste keer is het toch horror dat je moeder je wegbrengt en je de hele dag niet komt ophalen. Die dag lijkt wel een eeuwigheid te duren.

Het echte leven

De emoties, de angst en het niet weten of je moeder je nog op komt halen. Ook al zegt die mevrouw, die je juffrouw moet noemen, van wel. De horror is real. Wat een onzeker moment totdat ze er dan echt staat. Maar helaas ga je de dag erna, en de dag daarna en de rest van je leven dus een aantal uren weg van je moeder weg zijn. Welkom in het echte leven genaamd ‘school’.

Zonder steun

Op school leer je nog extra regels en maak je vriendjes, of niet. Voel je bij wie je wel hoort of met wie je wel in de poppenhoek wilt spelen en met wie niet. Wie je echte vriendjes zijn. Hoe populair je bent en of je dus op een verjaardagsfeestje mag komen van iemand uit de klas. Er waren zoveel dingen zo mega belangrijk. Bv of je als eerste werd gekozen. Ja ja de keuzes, dillema’s en dingen die je moest doormaken. Als je bijvoorbeeld niet werd gekozen voor de watertafel. Dat was dan op dat moment mega erg. Wanneer je moeder je dan kwam ophalen, kon je soms in huilen uitbarsten. Je wist soms niet eens meer waarom. Het was gewoon een heftige dag vol met indrukken en je moest ze allemaal zelf opvangen, zonder de steun van je moeder.

De pubertijd

Dan kom je in de pubertijd en wil je heel graag ergens bij horen. Ik vind het zo gaaf om te zien hoe die jonge meiden er totaal hip uitzien. En nog net even, voordat ze naar het groepje vrienden lopen, alles even bij elkaar checken. Want stel je voor dat je riem niet goed zit, of dat ene plukje haar, je shirt en je veters moeten natuurlijk ook goed in je schoenen zitten. Het net te hard en te lang lachen en hopen dat die ene jongen weer naar je lacht. Daar kun je dan weer twee dagen op teren. Ik kon er wel een week op teren. Want in het weekend kon je elkaar allemaal weer opzoeken.

Slutshaming en Cyberpesten

En als ik dacht dat wij onze onzekerheden hadden. Tegenwoordig heeft iedereen toegang tot heel de wereld en als je niet uitkijkt wordt je naakt online gezet. Ben je slachtoffer van slutshaming of cyberpesten. Iets wat sommige mensen letterlijk het leven kan kosten. Zeker wanneer je een leeftijd hebt waarop je de gevolgen niet kan overzien. Je er graag bij wilt horen en daar veel voor over hebt. En dan dacht ik dat de kleuterschool heftig was voor een kind.

Servet of tafellaken

Te groot voor een servet en te klein voor een tafellaken noemde mijn moeder deze fase. Je denkt alle wijsheid in pacht te hebben. Je vindt het niet meer stoer om geknuffeld te worden. Je lichaam begint raar te doen en iedereen lijkt wel tegen je. Je hormonen gieren door je lichaam, en je weet jezelf geen raad. Dit is ook de fase waarin je gaat experimenteren. Niet alleen met je lichaam en dat van anderen, maar sommige ook met drank en drugs. De leeftijd waarin alle gevaren op de loer liggen. Je kan zoals men dat zegt ontsporen of op het juiste pad blijven. Ik vond het een te gekke tijd maar ook mijn meest onzekere tijd. 

Jong Volwassenen

Dan kom je in de leeftijd van jongvolwassen zijn waar je gehoord en gezien wil worden. Erkenning is belangrijk, horen dat je het goed doet en vooral dat mensen dit ook aan je bevestigen. Een fase waarin je wel de gevolgen van dingen gaat zien. Je begint aan een leven waarvoor je door je ouders, leraren en eigenlijk ook je vrienden om je heen op wordt voorbereidt. Je leert nieuwe mensen en vrienden kennen. Oude vallen af of blijven, maar de wereld ligt aan je voeten. Het voelt ineens zo echt, zo serieus. Welke keuze is goed? Wat zullen mijn ouders of vrienden zeggen als ik voor deze keuze ga? Iets totaal anders dan men van mij verwacht. De keuze is reuze en dat is tegelijkertijd bevrijdend en eng.

Krokodillenbrein

Voor je het weet is de tijd voorbij of ben je ineens volwassen, serieus en heb je een echte baan. Wie weet zelfs huisje boompje beestje. Soms heb je door je onzekerheden niet eens van deze reis kunnen genieten. Oh wat zou dat jammer zijn, als je net als zoveel mensen niet durft of kan genieten van je leven en alle lessen die je erin mag leren. Dit alleen omdat je onzekerheden dit onmogelijk maken, omdat je aan het overleven bent in jouw wereld van angst in plaats van leven in vrijheid. Zou het niet fijn zijn als je kan leven zonder remmingen, gewoon durven doen of laten omdat het kan en omdat jij het wilt. Niet omdat het moet vanuit je angstige krokodillenbrein. Wat gemaakt is om angst en pijn te omzeilen en te overleven.

Terug in de tijd

Als je jong bent wil je ouder zijn en als je ouder bent wil je dat de tijd stilstaat. Of Je wilt soms terug in de tijd. Ik voelde altijd dat wanneer ik ouder zou zijn ik een betere versie van mezelf kon worden. Ik had nooit gedacht dat die versie pas zou beginnen bij mijn veertigste. Nou mezelf ontdekken was natuurlijk eerder begonnen, maar voor mijn gevoel kwam het op mijn veertigste er wel echt uit. Niet dat de veertig je geen onzekerheden geeft, maar anders. Je weet ze sneller te bestrijden. Het lijkt voor mij of ik veertig jaar alle ervaringen heb opgestapeld, en wanneer er toch nog een angel uitsteekt trek ik die eruit voordat het een mega angel geworden is en de onzekerheid mij opslokt.

Onzekerheden camoufleren

Toen ik jonger was zat ik vol met onzekerheden. Ik overschreeuwde mezelf en deed stoer om mijn onzekerheden volledig te camoufleren. Nu ik mijn kwetsbaarheid durf te laten zien wanneer ik onzeker ben, en dit durf te uiten en te delen, lijken de angels veel minder pijnlijk. Ik heb mijn lastige angels gezien en eruit getrokken en geloof me dat was niet altijd even makkelijk of pijnloos. Maar ik heb het gedaan en ik kan het iedereen aanraden. Het is dan misschien niet altijd even makkelijk, maar dat waren praten en lopen in het begin ook niet en daar ben ik ook niet mee gestopt. Dus laat moeilijk of eng je niet stoppen. Denk maar aan hoe unstoppable je was toen je klein was. Ook al viel je honderd keer, je bleef opstaan net zolang totdat je echt kon lopen.

If I could turn back time

Ik werk nu met jongeren in de pubertijd en ja ze hebben hun onzekerheden. Maar zij durven nu al naar hun onzekerheden te kijken. Ze willen zelfverzekerd en krachtig door het leven gaan vanuit een plek waar alleen maar liefde is, hun hart. Dan ben je pas, of zoals ik tegen hun zeg ‘pas en al vijftien jaar’, is je bewustzijn al zo veel groter dan van menig volwassen mens. Misschien dat ze nog niet precies weten wat ze willen bereiken in het leven, een ding weten ze al wel met zekerheid te zeggen: “Ik wil volledig mezelf zijn, vol met zelfverzekerdheid en kracht. Dan kan ik alleen maar als een trotse coach kijken naar deze generatie en denken: “If I could turn back time!”