Even rusten

Gepubliceerd op 26 april 2021 om 16:24

Rust, ik heb er altijd moeite mee gehad, als kind al. Én ik vond dat hele slapen ook maar niks. De nachten vond ik ook nooit zo prettig, omdat ik bang was in het donker. Ik vond het een serieuze verspilling van de dag. Je moest de leuke dingen waar je mee bezig was onderbreken om je ogen dicht te doen en niks te doen. En dan maar een beetje liggen niks doen, omdat dat goed zou zijn voor je lichaam. Ik sliep sowieso niet lang want stel je voor dat ik iets zou missen van de dag. Ik gaf altijd aan bij mijn moeder dat ik niet kon slapen. Ze zei dan altijd heel mooi: “Al slaap je niet dan rust je toch”, dat vond ik dan fijn om te horen dat het niet verplicht was om te slapen maar dat rusten ook goed genoeg was. In mijn beleving ging ik niet slapen maar dus even rusten.

 

Slaap

Inmiddels ben ik me er wel bewust van hoe belangrijk onze slaap is. Wat voor herstellingsprocessen slaap met zich meebrengt, maar ik kan er nog steeds last van hebben dat ik niet wil slapen. Ik heb zoveel leuke dingen te doen in het leven en het voelt alsof er zo weinig tijd is om het allemaal af te maken. Nu ik volwassen ben, is er niemand die zegt dat ik naar bed moet en pak ik soms nog een gedeelte van de nacht erbij om alle leuke dingen af te maken of nieuwe leuke dingen te creëren.

 

ADHD

Kortom ik ben eigenlijk altijd druk in mijn hoofd terwijl ik toch vanuit mijn hart leef. En niet alleen druk in mijn hoofd maar ook druk in mijn bestaan en in mijn zijn. Soms zeggen mensen wel eens tegen me: “Jij bent altijd zo druk word je zelf nou nooit moe van die bezigheid? Of: “Jeetje wat ben je weer druk, doe nou eens rustig”. Vroeger vond ik dat heel erg om te horen. Het voelde als een soort van aanval op mijn zijn. Tegenwoordig zeg ik: “Zo ben ik al heel mijn leven deal with it. Ik heb er zelf geen last van ik ga er juist heel erg goed op. Ik denk dat als ik nu in deze tijd geboren zou zijn, waar men enorm houdt van mensen in hokjes stoppen, dat ik in het rijtje ADHD zou passen.

 

Gehoord en gezien worden

Tijdens het ontdekken en leren begrijpen van mijn lessen in dit leven kwam deze drukte en de afkeer van rust weleens ter sprake met mijn spiegel docent. Ze zei ‘heb je er wel eens bij stil gestaan dat je misschien zo druk bent om gehoord en gezien te worden’. Ik dacht: “Nee, ik ben artiest dus ik word toch gehoord en gezien?” Maar dat is natuurlijk niet op de manier waarop zij bedoelde. Ze antwoordde: “Ja dat is misschien ook wel één van de redenen waarom je zo graag artiest wilde worden”. Ik werd er even stil van, want had dit idee nog nooit zo bekeken.

 

Erkenning

Wat als dit nou echt zo was? Wilde ik dan geen artiest zijn? Deed ik dit dan allemaal alleen maar voor de aandacht? Nee gelukkig was dit niet alleen maar zo. Maar toen ik hiernaar ging kijken zat er wel een grote erkenningsdrang in wat ik deed. Ik vond het leuk máár wilde zo graag goed gevonden worden. Dit besef was best gek, je doet iets en denkt als ik dit krijg dan ben ik echt goed. Wanneer je de rol hebt ben je gewoon dankbaar dat je de rol hebt verdiend waar je auditie voor gedaan hebt. Het voelde voor mij dus niet alsof ik erkenning nodig had. Waarschijnlijk kwam dit omdat ik altijd al op zoek was naar die erkenning dus voelde dit als normaal voor mij.  Totdat ik mijn theatertour ‘The Soul Sisters’ gedaan had. Daar voelde ik wel degelijk dat er een ommekeer van die erkenning gekomen was. Daar voelde ik het, ik wilde geven i.p.v. erkenning ontvangen. Ik wilde de mensen een mooie avond vol prachtige herinneringen en heerlijk swingende muziek geven. Een avond van geluk en plezier en niet kijk mij eens even goed wezen. Wat een groei en een verademing was dit. Dit besefte ik natuurlijk later pas, maar dat gebeurt met de meeste groei momenten in het leven.

 

Spirituele hygiëne

Ik gaf soms ook mijn sensitiviteit de schuld van mijn drukke gedrag. Dat ik dan te veel prikkels kreeg en de energieën van anderen overnam. Dit was zeker waar, maar toen ik vanaf 2016 leerde om mezelf daarin te beschermen d.m.v. spirituele hygiëne, zoals dat zo mooi genoemd wordt, kon ik ook de schuld daar niet meer op schuiven. Maar hoe werd ik dan rustiger en zou ik eindelijk eens normaal kunnen slapen of überhaupt uitslapen? Dat vond ik zo’n leuk fenomeen, uitslapen. Ik ben er zo één die altijd ver voor de wekker wakker is, mega irritant.

 

Veiligheid

Tijdens een hypno sessie stelde ik een vraag en ik kreeg een antwoord over ADHD waar dat o.a. mee te maken had. Het heeft te maken met veiligheid zei mijn hypno man. Wanneer je je niet veilig voelt, heb je niet de rust om je op eén ding te concentreren. Je moet alles wat erom je heen gebeurt in de gaten houden. Stel je eens voor dat er iets gebeurt als je je focust op één ding, het gaat dus om veiligheid. Oftewel één van de zes menselijke persoonlijke behoeften. Het was of dat de hemel openging en er een hele fanfare voorbijkwam. Dit resoneerde zo enorm met mij. Ik dacht ja dat is het. Ik kon nooit slapen wanneer ik in mijn eigen bed lag. Dan was ik alleen en bang, maar tussenin bij mijn ouders lag ik als een koningin. Ik nam nog net niet heel het bed in beslag zo lekker lag ik. Toen ik mijn man net leerde kennen was het alsof ik thuiskwam. Ik geloof dat ik de eerste 3 maanden alleen maar op de bank in slaap viel bij hem. Zo ontspannen was ik, zo veilig voelde ik me. Geloof me dit heb ik echt wel goed gemaakt met hem.

 

Moeiteloos

Ik dacht zou dat het dan zijn? Dus geen veiligheid geen rust, voor mij was het logisch. Maar hoe zat het dan met de rust in mijn hoofd. Het antwoord bleef niet lang uit. Ik ben sinds april 2021 begonnen met een nieuwe opleiding; Effortless Coaching. Hoe apart dit ook klinkt maar alles verloopt ineens heel moeiteloos in mijn leven. Dit is waar de coachingsopleiding natuurlijk over gaat, moeiteloosheid. Ik geloof wanneer je deze intentie zet, dit ook uit wordt gezonden het universum in  en zal gebeuren. Dus moeiteloos it is. We zaten in een oefening en ik kreeg een compliment over hoe krachtig ik was vanuit mijn stilte. Ineens was daar weer de fanfare oftewel mijn Epifanie (openbaring). Ineens besefte ik me waarom ik niet stil wilde zijn. Dan gebeurt er heel veel in mij en voel ik mijn eigen kracht en zijn mijn zintuigen nog veel meer verscherpt. Ik ben druk bezig om te vluchten van dat krachtige gevoel en alles wat op me afkomt, door maar niet in rust te zijn.

 

Even rusten

Ineens werd ik weer stil, stil van ontroering. Ik mag zijn, Ik mag er zijn en ik word er niet meer op afgerekend. Ik hoef niet te gillen om aandacht te krijgen, ik word juist gezien als ik zo stil ben, want dan komt mijn kracht blijkbaar nog meer naar voren. Ik voelde heel veel maar mijn hoofd was leeg, mijn hoofd was rustig. Na 42 jaar was het ineens rustig in mijn hoofd en genoot ik van de stilte. Wie had dat ooit verwacht? Voor het eerst zit ik afgezonderd terwijl ik dit typ alleen op mijn kamer, in alle stilte, in het donker, zonder angst. Ik kan niet wachten tot ik zo mag slapen in alle rust. Ineens hoor ik mijn moeder weer zeggen: “Al slaap je niet dan rust je toch”. Dus ik ga zo maar eens even rusten.

 

 

 


Reactie plaatsen

Reacties

Robert Spruit
3 jaar geleden

Heel herkenbaar. Zelf ADHD én zanger confronterend en mooi om dit te lezen.
Liefs, Robert