Ik denk dat we dit spreekwoord allemaal wel kennen, Kijk maar uit wat je wenst want voor je het weet ontvang je het. Ik heb er nogal een handje van, wanneer ik iets voel of weet het hardop zeg... Zo ook heb ik uitgesproken dat ik geen Corona zou krijgen, maar áls ik het zou krijgen ik het in de vorm van een lichte griep zou krijgen. En daar ging ik dus de mist in…de ‘als’, m.a.w. ik stond er dus voor open om het te ervaren.
Ontkennende woorden
Ik had het totaal anders moeten uiten, het universum kent geen ontkennende woorden. Net als ons brein overigens. Bijvoorbeeld denk niet aan de kleur rood. Ja ik weet zeker dat je nu aan de kleur rood denkt. Of ik wil geen vriendschap met iemand die zo ongeduldig is. Waarschijnlijk heb je zeker een vriendschap waarin iemand ongeduldig is, maar als je van iemand houdt accepteer je dat. Ik zeg altijd tegen mensen zeg niet wat je niet wenst maar wat je wel wilt. Dat werkt makkelijker voor het universum. Alleen was ik dit zelf even vergeten. Niet één keer maar twee keer. Ik gebruikte het woord geen en ik gebruikte als. Dit was natuurlijk een klein staaltje van vragen om problemen. Gelukkig heb ik ze verzacht door mijn zin van maar als ik het krijg in de vorm van een lichte griep. Zogezegd en zo is het ook gebeurt
Buigzaamheid en flexibiliteit
Een klein detail was dat één van mijn beste vriendinnen die ik al vanaf mijn vijftiende ken ging trouwen afgelopen week. Ik zou die dag de BABS (Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand) zijn en hun huwelijk voltrekken. Man man man wat hadden we daar naar uit gekeken. Sterker nog wij konden niet geloven dat we dan beide getrouwd door het leven gingen. We hadden er al een jaar voorpret van. Helaas was de bruiloft al een keer uitgesteld i.v.m. corona, maar we bleven positief. In dit verhaal was dit helaas letterlijk zo, maar laten we zeggen dat dit bruidspaar enorm getest is op hun flexibiliteit en buigzaamheid. Tot aan het laatste moment toe.
Positieve test
De bruiloft zou op een vrijdag plaatsvinden en ik hoorde 3 dagen van tevoren dat ik positief getest was op corona. Ik moest het slechte nieuws vertellen. Geloof me ik heb betere gesprekken met mijn vriendin gevoerd. Het was zo erg en ik voelde me zo rot voor hen, want je brengt toch even een bruiloft in gevaar. Máár ik zou ik niet zijn als ik niet in oplossingen dacht. We zijn gelukkig al zo lang vriendinnen en ze opperde zelf of mijn collega’s van The Soul Sisters niet konden. Het was echt gelijk schakelen. Gelukkig was één van de meiden beschikbaar en wilde met liefde mijn plek waarnemen.
Opluchting en verdriet
Ik was mega opgelucht dat we beiden eigenlijk tegelijk met dit idee kwamen. Als er twee mensen zijn die ik deze klus met zoveel vertrouwen en liefde toevertrouwde, waren het wel my sista’s from another mista. Deze meiden kennen mij door en door. De manier waarop ik praat, een grapje maak, hoe ik iets bedoel, mijn uitdrukking, kortom in alles, zij kennen mij. Ik moest ze trouwen dus had de speech gedeeltelijk in mijn hoofd, maar nu moest ik alles uitschrijven. En dat was goed gelukt.
Loslaten
Vanaf het moment van het positief bevonden worden naar een andere babs zoeken, waren en natuurlijk binnen enkele nanoseconden nog 30.000 andere ideeën en opties door mijn hoofd gevlogen. Je snapt natuurlijk als je al 27 jaar bevriend bent dat je denkt ik moet hier bij zijn linksom of rechtsom. Wanneer je dan beseft dat dat niet gaat lukken, wil je ineens van alle techniek gebruik maken. Terwijl je een gruwelijke hekel hebt aan allerlei technische hoogstandjes, maar nu ben je zelfs bereidt om uit te vinden hoe dat werkt als je er maar bij kan zijn. Kort na alle opties door je hoofd te hebben gelaten, besluit je. Ik hou zoveel van mijn vriendin en haar man dat ik hen de mooiste bruiloft gun. Dit met alles erop en eraan en dus ook een BABS op locatie, zoals het hoort.
Perfecte dag
Zij hadden vanaf het moment dat ze zouden gaan trouwen al zoveel veerkracht moeten laten zien. Ook een hoop van hun creativiteit en buigzaamheid. Ik was niet meer belangrijk het ging om hen. Die dag moest perfect zijn voor hen. Wanneer je zulke belangrijke momenten niet kan bijwonen kun je denken anders gaan we voor een live verbinding en kan ik hen alsnog trouwen. Maar zoals ik al zei ik gunde hun een perfect moment en dat zou niet met corona aanpassingen zijn. Ze hadden al moeten strepen in hun data en later ook in het aantal gasten. Dus ik wilde een levende BABS en die kwam er nu in de vorm van één van mijn soulsisters.
Puzzelstukjes
Ik vond het bijzonder om te merken wat houden van met je kan doen. Nadat het hoge woord eruit was kwam natuurlijk bij mijn ook de ontlading. We hebben heerlijk samen een potje zitten janken aan de telefoon. Janken komt vanuit je tenen, gestuurd door je ziel. Als je iemand al vanaf je 15de wekelijks ziet, elkaars familie kent en elkaars ouders pa en ma noemt, ben je familie. Dat is wat wij zijn. Het mooie van je eigen familie samenstellen is dat uiteindelijk ook mijn soulsister als familie voelde voor mijn andere vriendinnetje. Ook zei kennen elkaar al vanaf 2003. Dus alles leek echt als puzzelstukjes in elkaar te passen. Het voordeel van dit alles is dat mijn soulsister alles al van mijn doorkreeg. Zij moest er alleen nog haar Joie de Vivre overheen gooien oftewel haar schwung, maar dat zou goed komen.
Alles klopte
De trouwdag was aangebroken gelukkig zijn we door corona wel handiger geworden in het bellen via whatsapp en zoom. Op die manier kon ik er al vanaf 8 :00 uur ‘s -ochtends bij zijn. Ik heb alles via What’sapp mee kunnen bekijken vanaf het aankleden, make-uppen, dat mijn vriendinnetje werd opgehaald, de foto’s alles. Toen kwam het moment waar ik een belangrijke rol in had. En ik werd door mijn technische soulsister geïnstalleerd en kon alles horen en zien. En ook alle gasten konden mij horen en zien. Het was weer fantastisch. Er kwam nog een technisch iets bij kijken van de muziek. Ik dacht meteen dit moest zo zijn, ik had dat waarschijnlijk allemaal niet zo kunnen fixen als mijn soulsister. Dus zoals ik al zei alles klopte. Het bruidspaar en de gasten zaten en ze begon met mijn speech te vertellen met een heerlijke eigen swung en hier en daar kon ik een uhu of een jazeker gillen. Het was team work en waar ik iets wilde zeggen tegen de bruidegom kon dat ook.
Houden van is loslaten
Het was top en alles en meer. Wat ik ze gunde was uitgekomen. De intentie was goed gezet voor deze mooie dag. Ik gunde ze de perfecte bruiloft en meer. Dit omdat het houden van zo groot is en ik mijn ego gelijk aan de kant kon schuiven en samen met de flexibiliteit van het bruidspaar, de liefde van mijn soulsister en het teamwork konden we deze dag tot een perfecte dag verheffen. Maar de mooiste les hieruit is; loslaten dan komt alles goed. En zoals het leven mij nu meer dan één keer heeft laten zien dan is dat het leven je leert en wanneer je durft los te laten in volledige overgave gaat zitten en durft te vertrouwen, alles altijd goed komt. Links om of rechts om. Zeker wanneer het gaat om liefde. De grootste les die liefde je geeft is loslaten. En de liefde? Die vloeide rijkelijk die dag dus ik adem in en adem uit en dacht alleen maar: “Je weet dat je het kan want houden van is loslaten…
Reactie plaatsen
Reacties