Aïda, liefde die voor altijd leeft

Afgelopen donderdag 21-10-2021 was het precies 20 jaar geleden dat wij als originele cast in “Aida in Concert”-première gingen. We waren er al vijf weken van tevoren mee bezig. We hadden onze eerste bijeenkomst  21 september, “prinsjesdag”. Best grappig als je bedenkt dat Aïda gaat over een Nubische prinses. We kwamen die dag bij elkaar en natuurlijk hebben we nog contact met elkaar via fb en social media. Maar het is niet zo dat we elkaar wekelijks zien. Sommigen wonen in het buitenland en ieder doet gewoon zijn ding. Natuurlijk heeft de corona er ook wel aan meegewerkt dat iedereen elkaar een beetje uit het oog verloren heeft de afgelopen twee jaar. Maar toen we de eerste bijeenkomst hadden was het al of we elkaar gisteren nog gezien hadden.

Verweven

Het voelde zo eigen en het was zo fijn elkaar te zien. Elkaar weer te mogen omhelzen en elkaar even te voelen. Naar elkaars verhalen te mogen luisteren en elkaar aan te kijken. We waren echt ukkies toen we bij elkaar kwamen in deze show. Sommigen net van school, anderen nog nooit een show gedaan en sommigen konden weer een show aan hun lijst toevoegen. Maar het maakte niet uit, in die show zijn we met elkaar groot geworden. Aïda beleefde we met elkaar zowel op toneel, backstage als in ons dagelijks leven. We waren ook altijd met elkaar. We gingen stappen met elkaar, shoppen, naar families, alles. We waren één en letterlijk met elkaar verweven.

911

Ik geloof erin dat je niet voor niets door het universum bij elkaar wordt gezet. Iedereen die je pad kruist of die je tegenkomt betekent iets voor je. Daar mag je iets van leren ontvangen of andersom. Ook zo bij deze groep mooie mensen. We hebben zoveel met elkaar gedeeld, letterlijk lief en leed. Het begon al tijdens onze repetitie periode. We zaten destijds in de repetitiestudio Focus te Amsterdam. We werden door één van de medewerkers gezegd om naar de kantine te komen omdat er iets aan de hand was wat wij moesten zien. Onze cast bestond uit ook uit een aantal Amerikanen en onze creatieve team was Amerikaans. Toen we naar beneden liepen en we in de kantine kwamen hoorden we dat er net een vliegtuig het World Trade Centre ingevlogen was. Het was nog niet gezegd en het tweede vliegtuig vloog erin.

Familie

Het gegil van mijn collega’s ging door merg en been. Maar vanaf dat moment waren wij geen vreemden meer voor elkaar, maar werden we in één klap familie. We moesten door met de repetitie en hoe heftig het ook was, het was ook tegelijkertijd een hele bijzondere ervaring. Alles was nog intenser. Deze show was sowieso intens omdat we alles echt doorleefde. Wat er op toneel gebeurde, maar dus ook wat er zich buiten de schermen afspeelde. We steunden elkaar en zeker omdat we Amerikaanse collega’s hadden, vingen we hen op. Ze hadden geen idee wie van hun vrienden wel of niet in leven waren. Maar als familie konden we het dragen.

Zoektocht naar Aïda

Aida was een bijzondere show voor ons allemaal. Maar het bijzondere voor mij was dat ik deze show in 2000 in Amerika gezien had en tegen mijn vrienden zei waar ik mee in Amerika was.:” Ik ga deze rol spelen”. Mijn vrienden lachten en keken me aan van, nou we gaan het meemaken. En ineens was daar de auditie voor Aïda in Nederland. Natuurlijk ging ik auditie doen. Tegelijkertijd deed ik ook auditie voor Saturday Night Fever (SNF) Audie. Ik was aangenomen voor SNF en voor Aïda was ik afgewezen. Ik kon het niet geloven want ik had echt een rete goede auditie gedaan en mijn drive was mega groot om deze show te mogen doen. Sterker nog, ik wilde auditie doen voor Aïda. Helaas kon dat niet, er was namelijk een hele “op zoek naar Aïda”,. Dit was eigenlijk één van de allereerste keren dat er op tv zo’n soort programma was. Waar alles voor de zoektocht voor een hoofdrol werd vastgelegd.

Het lot

Jong als ik was, was ik gelukkig ook vrij flexibel en kon ik me er bij neerleggen dat ik aangenomen was voor SNF. Ik had daar overigens ook een te gekke rol in. Ik was aangenomen als de vrouwelijke helft van het Black Couple, één van de deelnemers in de wedstrijd van Tony Moneiro. Tijdens de repetities in Focus, kwam de regisseur van Aïda naar me toe en vroeg me waarom ik niet in Aïda wilde spelen. Ik gaf aan dat zij mij niet wilde hebben. Hij vroeg of ik wel in de show wilde spelen. Ik zei natuurlijk wil ik dat. Goed om te weten zei hij en niets vermoedend ging ik weer verder. Na de première  van SNF werd ik gebeld, of ik in Aïda wilde spelen en met als feature de rol van Nehebka. Ik moest huilen van geluk. Dit was de show waarvan ik had gezegd dat ik daarin zou spelen. Sterker nog, ik zou Aïda spelen.

Dreams do come true

En jawel na een jaar ging een van de drie Aïda’s weg en was er een understudy nodig. Het Nederlandse team had mij opgegeven als Aïda op zanggebied kon ik het aan alleen was ik qua type niet een Aïda. De Amerikanen hadden het afgwezen. Maar toch ging het team mij in het geheim voorbereiden en na alle kandidaten lieten ze mij zien. Je raadt het al, ik ben het geworden. Het duurde wel lang voordat ik het wist. Ik werd er zelfs chagrijnig van dat ik zo lang op de uitslag moest wachten. Maar ik kreeg het. Ik moest wel afvallen voor de rol. Ik ben toen zo afgevallen dat toen de Amerikanen kwamen ze me niet eens herkende. Ze liepen me voorbij in de gang. Het was te gek om het te mogen doen. Uiteindelijk heb ik de rol 7,5 keer gespeeld. Ik moest een keer de tweede helft spelen omdat er toen iets was gebeurd net voor de pauze, waardoor ik als een malle in de pauze op moest van Nehebka switch naar Aïda. Dat was voor iedereen spannend, want alle plekken schoven door. Dus ook mijn understudy Nehebka ging op. Het was een spannende maar te gekke avond.

Trip down memorylane

Dus je begrijpt met al deze kennis hoe bijzonder het was voor ons om na 20 jaar echt weer bij elkaar te komen. Met alle eerste rollen, voor zover dat kon. Sommige mensen zitten in het buitenland waardoor het niet voor iedereen haalbaar was om te komen. Maar met de mensen die er wel waren konden we al weer heel veel terughalen. Onze herinneringen, oude grapjes, oude liefdes, maar vooral wij als familie bij elkaar. We waren weer even terug in de tijd. En iedereen nam ook weer die plekken in van toen. Het ging vanzelf. Het was zo mooi om te zien, te voelen en mee te maken. Zelfs na 20 jaar wist iedereen nog zo goed al zijn partijen. En dat zegt echt iets. Deze show was bijzonder en lifechanging voor ons allemaal. Deze show had magie en niet alleen voor ons maar ook voor de mensen die deze show 20 jaar geleden gezien hebben. De show was namelijk binnen 2 uur uitverkocht. Gelukkig konden we nog een matinee voorstelling doen.

Liefde die voor altijd leeft

En wat er gebeurde toen we de eerste show deden was al bizar, maar bij de avond show ging het dak in Tivoli eraf. Iedereen kreeg zijn applaus tussen de nummers door en hoe. Zoveel waardering voor wat we hadden neergezet 20 jaar geleden, maar ook nu weer. Iedereen, stuk voor stuk, leverde net als 20 jaar geleden. We zijn ouder geworden, maar deze show zit nog steeds in ons systeem, is een deel van ons leven en zit in ons hart. Niet alleen bij ons maar bij iedereen die deze show ooit gedaan of gezien heeft. Aïda is een verhaal, van liefde, magie, passie en familie. Met aspecten die nog steeds spelen en hedendaags zijn. Dat maakt deze mooie show tijdloos, magisch en bijzonder, wat zorgt dat Aïda voor altijd in ons hart zit. Want zoals Amneris eindigt:

Het is een verhaal over liefde, liefde die voor altijd leeft!