Wat een kunst

Gepubliceerd op 23 mei 2022 om 10:50

Bij jezelf blijven lijkt zo makkelijk maar is zo veel moeilijker dan het lijkt. Wie kent het niet van vroeger? Dat je een vriendengroep had en jouw vrienden wilden snoepjes pikken bij de Jamin. Ik geef maar een gek voorbeeld. Het leek zo onschuldig want de Jamin had zoveel snoep, nou die paar snoepjes die wij zouden opeten, zou vast niet worden opgemerkt. Top idee, want wat moest je anders tijdens die drie tussenuren op dertienjarige leeftijd. Precies! Dus wij gingen met een groepje van vijf meiden naar de Jamin. Ik was erg verbaasd over de handigheid waarmee mijn vriendinnen de snoepjes pakten, in hun mond deden, of in hun tas stopten. Ik had één pepernoot gepakt, maar net voor ik de drempel overstapte gooide ik hem stiekem terug de winkel in. Ik durfde het niet ik scheet figuurlijk zeven kleuren.  

 

Normen en waarden

Je had vast niet van mij verwacht dat ik zo’n angsthaas was. Ik was altijd al lang en veel te stoer voor mijn leeftijd. Ik leek, door mijn lengte en volwassen lichaam, veel ouder voor mijn leeftijd. Maar daar binnen school was ik echt een heel bang petieterig meisje. Buiten dat feit heeft natuurlijk iedereen bepaalde normen en waarden meegekregen. De normen en waarden die ik van huis uit heb meegekregen waren niet liegen, niet stelen, beleefd zijn naar ouderen, met twee woorden spreken en opkomen voor mensen die dat niet zo goed konden voor zichzelf. Daarbij kwam dat mijn wensmoeder best goed kon manipuleren en er ook nog een bepaalde sanctie op toelegde. Als ik ooit zou stelen dan werd ik per direct teruggestuurd naar mijn biologische moeder. Destijds waren mijn biologische moeder en ik geen dikke vriendinnen, althans niet van mijn kant. Dus die sanctie, lees bedreiging, weerhield mij absoluut van stelen. Kijk een leugentje om bestwil, ja die was niet heel lastig, daar stond die sanctie niet op. Beleefd was ik altijd naar ouderen, en het Robin Hood syndroom ben ik mee geboren. Dus dat was allemaal geen probleem. Maar hoe graag ik ook mee wilde doen met mijn vriendinnen, mijn angst om niet meer bij mijn ouders en mijn broers te zijn was echt sterker.

 

Hoe dan?

Maar hoe werkt dat dan bij al die mensen die niet zo’n sterke ruggengraat hebben. Die niet die normen en waarden hebben kunnen behouden. Kijk maar naar mensen die zich aansluiten bij gangs of laten we gerust naar de afgelopen jaren kijken over wel vaccineren niet vaccineren. Wat voor grote tweedeling dat in de samenleving opleverde. Heb jij een kant gekozen? Of heb je onder druk van je vrienden, familie, werk wel of geen vaccinatie laten zetten? Peerpressure oftewel ‘groepsdruk’. Ik denk dat het met verschillende criteria te maken heeft, dat we als mensen zo gevoelig zijn voor groepsdruk. Welke incarnatiesfeer ben je, welke cultuur je hebt, welke afkomst, wat zijn jouw normen en waarden, welke menselijke behoefte staat er bij jou op nummer één en zo kan ik nog wel meer redenen opnoemen. Dit alles of dit allemaal bij elkaar kan ervoor zorgen dat je gevoelig bent voor deze druk. Maar het hoeft niet.

 

Jij op nr. één

Ook al voldoe je aan al deze criteria en zou je dus alles kunnen toepassen op de waarom, als je jezelf op nr. één durft te zetten en echt eens gaat voelen waar jij nou gelukkig van wordt, zal dit alles er niet meer toe doen. Het probleem is vaak dat we niet aan onszelf durven toegeven welke behoefte wij hebben. Wat wil ik? Waar word Ik gelukkig van? En waarom? Omdat we het idee gevoel hebben dat we niet zonder ander kunnen overleven. Klopt als een bus, om te overleven heb je vaak andere mensen nodig, maar om te leven heb je echt alleen jezelf nodig. Omdat we zo geprogrammeerd zijn om te overleven durven we vaak niet voor onszelf te kiezen. Ook uit angst om niet geliefd te zijn of angst dat er niet van ons gehouden wordt. En het is allemaal totale bullshit. We worden continue gespiegeld door de mensen om ons heen. Alles wat er bij ons van binnen gebeurt op de stukjes zelfreflectie, wordt keihard door de mensen om ons heen naar ons terug geprojecteerd. We krijgen de spiegel van onszelf terug via andere mensen. Dus als we nou eens meer egoïstisch worden, gaan we een stuk dichter bij onszelf blijven. Ja en je leest het goed egoïstisch zijn is goed voor je. Het gezegde is niet voor niets je kan pas van een ander houden als je van jezelf houdt. Dus begin met van jezelf te houden en wel nu 😉.

 

Wat een kunst

Ja was het maar zo makkelijk dat je met één vingerknip alles kan omzetten. Helaas werkt het natuurlijk niet zo. Net als met leren lopen en praten kun je dit met kleine stapjes oppakken. Door te weten waar jij gelukkig of juist niet gelukkig van wordt weet je wat je moet doen of laten. Door duidelijke grenzen voor jezelf te hebben, weten andere ook wat jouw grenzen zijn. Kortom ga eens proberen zo lastig mogelijk te zijn voor anderen. Als in duidelijke grenzen, nee zeggen zonder jezelf uit teleggen, alleen maar doen waar jij zin in hebt. Je gaat mensen van je afstoten die hier niet mee kunnen omgaan. Nu hoor ik je gelijk in paniek raken, niet doen. Voor iedereen die weg zal vallen als vriend of vriendin komt er iemand die de nieuwe jij volledig accepteert zoals die is. Misschien zullen je oude vrienden je wel duidelijker vinden en dus makkelijker om mee om te gaan. Het gaat erom dat jij dicht bij jezelf blijft, want er is niemand anders zo goed in jou zijn als jij. En geloof me ik spreek uit ervaring om te weten dat dicht bij jezelf blijven zijn niet altijd even makkelijk is, maar wel een genot als het je lukt. Echt bij jezelf blijven is een kunst.

 

 

 


Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.